"بسم رب الشهداء و الصدیقین "

با سلام و درود به روح پاک مقام والای شهدا و رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و با آرزوی سلامتی و تندرستی برای امام زمان (عج) و نایب و جانشین بر حقش ، ولایت مطلقه ی فقیه حضرت آیت الله خامنه ای (مد ظله العالی)

آیا چهارم آذر بنام روز حماسه اندیمشک ثبت نشده است ؟؟!!

شنیده بودم که از چهارم آذر اندیمشک نامی برده نشده است.

باورم نمیشد ، مگر میشود طولانی ترین بمباران دفاع مقدس در تاریخ و تقویم ثبت نشده باشد ؟؟؟

مگر میشود از چگونگی شهادت 300 شهید والا مقام و مجروح و جانباز شدن بیش از 500 نفر، آن هم در طول کمتر از دوساعت و همچنین آوارگی و رنج و درد بستگان شان که حداقل 10 برابر تعداد خودشان است نامی برده نشود ؟؟؟

مگر میشود از مقاومت و روحیه ی جهادی همین بستگان داغدار که هنگام حمل تابوت های عزیزانشان که شعار جنگ جنگ تا پیروزی سر می دادند چیزی نگفت ؟؟؟

آیا این همه شهید و مجروح از نیروهای بعثی بوده اند و جز برای اسلام و انقلاب و دفاع مقدس دین و جان خود را ادا کرده اند ؟؟؟

آیا نام کربلای ایران " دوکوهه مقدس " به دلیل خوشی آب و هوا یا مکان تفریحی بودن بر آن نهاده شده است یا به دلیل آخرین سنگر رزمندگان غیور انقلاب و اسلام بودن ؟؟؟

اگر این شهر مظلوم نقطه ی ثقل دفاع مقدس نبود پس چرا این همه بی رحمانه و وحشیانه بر سر زنان و مردان پاک و با ایمانش ، بر سر کودکان معصوم و بی پناهش بمب ، آتش ، ترس و وحشت و بی کسی و مظلومیت ریختند ؟؟؟

آیا حق مردم با این همه رشادت ، مقاومت ، شهید دادن و باز هم شعار ایستادگی و جنگیدن برای اسلام و انقلاب این است ؟؟؟

من که باورم نمیشود ....

به تقویم رجوع کردم و دیدم که چنین نیست، نه از سال 65 که از سالها قبل تر چهارم آذر یا بهتر "چهارم آزار " به نام اندیمشک است اما در هر زمانی نامی متفاوت داشته است.

2969 قبل از هجرت:

حماسه ی اندیمشک بنام طوفان نوح آورده شده است یعنی طوفان بمب ، طوفان مرگ ، طوفان درد ، طوفان آوارگی و بی پناهی ، طوفان فقر و فلاکت ، طوفان ترس ، طوفان مظلومیت و مدفونیت و در یک کلام طوفان طوفانهای بی پایان اندیمشک مقاوم و مظلوم.

1046 قبل از هجرت:

اندیمشک با نام شهری در شمال قفقاز که با یک زلزله شدید ویران شد و مردمش به کام مرگ فرستاده شدند یعنی شهری در شمال خوزستان که با طولانی ترین بمباران جنگ با خاک یکسان و در خون غرق شد و مردمش در تاریخ مظاومیت ،  در تاریخ سکوت و درد ، در تاریخ تهاجم و تاراج و در تاریخ بی حقی و بی کسی به خاک سپرده شدند.

تناقضی عمیق بین نقش اندیمشک در دوران دفاع مقدس و جایگاهش بعد از پیروزی اسلام و انقلاب بوده و هست.

در آن زمان اندیمشک شاهراه رزمندگان جنگ و پایگاه ترسیم نقشه های جنگ و دفاع از اسلام ، انقلاب ، شرف ، خاک و ناموس این مرز و بوم با کربلایش " دو کوهه ی مقدس " بوده است و اما امروز ، اندیمشک به طور باورنکردنی به فراموشی سپرده شده است و نه تنها در هنگام تقسیم امتیازات کشوری و استانی مورد بی مهری قرار میگیرد که حتی از داشتن نام و نشانی در تقویم دفاع مقدس که خود هسته مرکزی آن بوده محروم است که این حقیقتا کم لطفی بسیار بزرگی در حق شهیدان این شهر و خانواده های آنان که تمام مردم اندیمشک اند است.

امید است هر آن کسانی که توانایی و یا وظیفه ای در این زمینه دارند کوتاهی نکنند و اندیمشک را بیشتر از اینها مورد توجه و عنایت خویش قرار دهند و ذره ای از درد های مردم این کوه همیشه استوار " کربلای ایران ، دوکوهه و اندیمشک مقدس" بکاهند.

"حسن نکوفر"